2015/12/31

2015 sana söylüyorum, 2016 duyuyosun dimi?


Meraba 2016.

Aslında bugün buraya seninle konuşmaya gelmedim. 2015'e bikaç çift lafım olcak. Ama tabi orda boş boş beklemez, en azından beğendiklerini üzerine alırsan sevinirim ^.^

Sevgili 2015,

Kuzumu 1 yaşında kreşe başlatmak ve işe dönmek durumunda kalmış olsam da, bu bir sene içerisinde ikimiz de kendi kulvarlarımızda çok başarılı yol katettiğimiz için,
kendime hiç zaman ayıramasam da, kuzumla birlikte her defasında bir öncekinden daha muhteşem zaman geçirdiğimiz ve hatta geçen zamanı hiç önemsemeyecek kadar eğlendiğimiz için,
şarkı söylemenin tadına varabildiğimiz, bir masal sayfasından on tane masal çıkarabilecek kadar hayal dünyamızı zenginleştirdiğimiz için,
yorgunluklarımız çok sevmekten, şımarıklığımız çok sevilmekten olduğu için,
çalışıp para kazanabildiğimiz, kendi yağımızda kavrulabildiğimiz için,
güneşi de soğuğu da(!) iliklerimize kadar hissedebildiğimiz için,
kedilerle ip oynayıp, köpeklerle yerlerde yuvarlanabildiğimiz için,
sevdiklerimiz hayatta ve etrafımızda, eksilmeden çoğaldığımız için (buradan, doğacak olan iki yeğenime de öpçüklerimi gönderiyorum❤️),
nefes aldığımız ve buna şükredebilecek kadar aklımız başımızda olduğu için, 
yani güzel olan bir çok şeye vesile olduğun için teşekkür ederim!

Ama giderken lütfen;

çok ihtiyacımız olan barışı, 
el ele tutuşup tek yürek olabilme cesaretimizi,
çocukların özgürce sokaklarda oynama hakkını,
kulaklarda ve akıllarda silah sesi yerine asıl kalması gereken atlı karınca müziğini,
kadınların kadınlığını ve insanlığını doya doya yaşayabilme özgürlüğünü,
temiz havayı, ormanları,
hayvanların işkence görmediği sokakları, 
mis kokulu domatesleri, 
hayallerimizi,
maviyi, yeşili, pembeyi,
küçük şeylerle mutlu olabilme ihtimalimizi,
bu sene yapamadık ama olsun seneye hallederiz dediğimiz hiçbir şeyi yanında götürme olur mu?


Çünkü onlara 2016'da çok ihtiyacımız olacak!

2015/12/10

Bana bir masal anlat anneeeeaa!


Bazen fotoğraflar hazırdır ama sen iki lafı bir araya getirip bişey yazamazsın ya, işte öyle şeyler yaşıyorum uzun süre bloğa ara verdikten sonra tekrar bloğun başına oturunca. Oturup ne anlatsam diye düşününce de aklına tövbe bişey gelmez zaten. Kaşımaktan alnın kıpkırmızı olur ya da yüzündeki bir pürüze odaklanır ve adeta kazırsın o pürüzü dakikalarca. Mutlaka vardır yaaa anlatcak bişey. Öğle aralarında millete yemek yedirtmiyosun konuşmaktan, nasıl bu kadar tıkanabilirsinki, diimi?